Wystawa prezentuje prace laureatek i laureatów nagrody im. Katarzyny Kobro, wyjątkowego wyróżnienia przyznawanego już od dwudziestu lat przez środowisko artystyczne najwybitniejszym artystkom i artystom.

Katarzyna Kobro (1898–1951) to postać kluczowa dla łódzkiej, polskiej i światowej sztuki. Artystka zrewolucjonizowała myślenie o rzeźbie wprowadzając do niej aspekt czasoprzestrzenny, który wyznaczył również społeczny charakter kształtowania przestrzeni. Była częścią awangardowego ruchu, który na nowo zdefiniował relacje sztuki i życia. Inicjator powołania nagrody jej imienia, prof. Józef Robakowski, za zgodą córki artystki, Niki Strzemińskiej, wzmocnił świadomość niezwykłego dorobku Kobro, zaznaczając jednocześnie silny związek pomiędzy osiągnięciami awangardowej rzeźbiarki a praktykami współczesnymi. Nagroda im. Katarzyny Kobro honoruje osoby, które nieustannie poszukują odpowiedzi na coraz to nowe pytania oraz wytrwale negocjują rolę sztuki w społeczeństwie. Co roku jury złożone z artystek i artystów nagradza wybitne osiągnięcia z szeroko pojętej dziedziny sztuk wizualnych, doceniając szczególnie postawy eksperymentalne i poszukujące. Idea tej społecznej, powołanej oddolnie nagrody odwołuje się do tradycji solidarności artystów i artystek, stanowiącej fundament Muzeum Sztuki w Łodzi.

Próba całości jest spojrzeniem na dotychczasową historię Nagrody im. Katarzyny Kobro, której od lat towarzyszy hasło Artyści artystom. Nie pozostaje jednak w przeszłości, wychodzi w przyszłość: na ekspozycji znajduje się wolne miejsce przeznaczone na pracę kolejnej nagrodzonej osoby. W latach 2001–2009 Nagroda była wręczana w Galerii Wschodniej, a jej fundatorami byli bracia Krzysztof i Dariusz Bieńkowscy. W roku 2011 znalazła siedzibę w Muzeum Sztuki. Co roku wybór złożonego z artystów i artystek jury niezmiennie rezonuje w całym środowisku artystycznym. Na wystawie znajdują się prace wszystkich dotychczas nagrodzonych osób, a ekspozycja opiera się głównie na kolekcji Muzeum.

Laureaci i laureatki nagrody im. Katarzyny Kobro między innymi otrzymała:  Jadwiga Sawicka,

Jadwiga Sawicka (1959)

Jest malarką, autorką instalacji i obiektów, przy powstawaniu fotografii stale współpracuje z Markiem Horwatem. W latach 1979–1984 studiowała na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, dyplom obroniła w pracowni prof. Jerzego Nowosielskiego. Wykłada na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Rzeszowskiego. W 2013 roku otrzymała Nagrodę im. Jana Cybisa, a w 2016 roku Nagrodę im. Katarzyny Kobro. Współpracuje z Galerią BWA w Warszawie.

Dyplom uzyskała w 1984 roku w Krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych na Wydziale Malarstwa. Maluje, tworzy fotografie, obiekty, instalacje oraz prace oparte na tekście, które umieszcza w przestrzeni publicznej. Artystka nieustannie komentuje rzeczywistość. Fascynuje ją przedmiot, który zmienia niesiony przez siebie przekaz w zależności od użytej techniki. maluje pojedyncze ubrania i przedmioty, wykonuje również zdjęcia pojedynczych motywów oraz plastelinowe obiekty. Ważną rolę w jej twórczości gra tekst: nagłówki z codziennych gazet, sensacyjne newsy z programów telewizyjnych, które powiela na różnych podłożach. Powiększone i zwielokrotnione, wyrwane z kontekstu, często o drastycznej wymowie, mają w sobie duży potencjał krytyczny i siłę przekazu.

msl.org.pl