Aktualności
Istotna publikacja dotycząca toksyczności produktów oczyszczania odcieków składowiskowych
Odcieki ze składowisk odpadów komunalnych innych niż niebezpieczne, stanowią jedno z głównych zagrożeń dla środowiska związanego z gospodarowaniem odpadami. Składowiska odpadów wyposażone w instalacje do oczyszczania odcieków napotykają zazwyczaj problemy z zachowaniem parametrów wymaganych dla odprowadzania ścieków do odbiornika, a lokalne oczyszczalnie ścieków odmawiają przyjmowania odcieków. Z drugiej strony, rosnące niedobory zasobów wodnych oraz założenia Zielonego Ładu i gospodarki o obiegu zamkniętym zachęcają do wykorzystywania alternatywnych źródeł wody, na przykład do zasilania terenów rekultywowanych, gdzie można produkować biomasę na cele energetyczne. Reakcja Fentona, zaliczana do metod pogłębionego utleniania (AOP), jest to stosunkowo niedroga pod względem inwestycji i eksploatacji oraz łatwa w użyciu metoda usuwania zanieczyszczeń z odcieków.
W badaniach przeprowadzonych przez naukowców z Uniwersytetu Rzeszowskiego: dr hab. inż. Justynę Koc-Jurczyk, prof. UR, dr hab. inż. Łukasza Jurczyka, prof. UR i dr Agnieszkę Podolak podjęto próbę oceny zmian biodegradowalności substancji organicznych w odciekach składowiskowych pod wpływem procesu AOP z wykorzystaniem różnych proporcji reagentów chemicznych oraz fitotoksyczności otrzymanych produktów. Wyniki pokazały, że zarówno odcieki pobrane ze składowiska odpadów komunalnych, jak i odcieki oczyszczone z wykorzystaniem różnych proporcji Fe2+:H2O2 hamowały wzrost i kiełkowanie Lepidium sativum L.. Optymalny stosunek Fe2+:H2O2 z punktu widzenia poprawy biodegradowalności związków organicznych wynosił 1:2, uzyskano 36,5% redukcję ChZT i czterokrotny wzrost potencjalnej biodegradowalności, jednak odciek oczyszczony był bardziej toksyczny w porównaniu z odciekiem surowym.
Z badań wynika, że odcieki składowiskowe są mieszaniną o tak zmiennym i złożonym składzie, że same parametry fizykochemiczne są niewystarczające do oceny ich potencjalnego zagrożenia dla środowiska i powinny być uzupełnione testami ekotoksyczności. Wyniki pokazują, że stwierdzenie to dotyczy również produktów oczyszczania, które mogą być kierowane do systemów hydrofitowych lub odprowadzane do odbiornika po osiągnięciu zakładanych poziomów redukcji.
Koc-Jurczyk J., Jurczyk Ł., Podolak A., Pasek A., Dyka M. 2025. Phytotoxicity of products of selected technological variants of chemical oxidation of leachates from municipal waste landfills. Ecohydrology & Hydrobiology. 100661.