Prof. dr hab. Włodzimierz Bonusiak – wybitny historyk, specjalista z zakresu historii politycznej i gospodarczej, współtwórca i wieloletni Rektor Uniwersytetu Rzeszowskiego, Rektor Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie oraz Dziekan Wydziału Socjologiczno-Historycznego WSP, znakomity wykładowca i nauczyciel, wychowawca wielu pokoleń studentów, promotor kilkuset prac dyplomowych oraz 39 dysertacji doktorskich; siedmioro spośród jego uczniów uzyskało stopień doktora habilitowanego, dwóch otrzymało tytuł profesora.

Urodził się w Kaliszu 21 lutego 1942 roku, studia historyczne ukończył na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu w roku 1965, w 1974 roku przeniósł się do Rzeszowa, gdzie podjął pracę na Politechnice Rzeszowskiej. Rozprawę doktorską obronił w Poznaniu w 1975 roku, habilitację uzyskał w roku 1981, w roku następnym został zatrudniony na stanowisku docenta w ówczesnej Wyższej Szkole Pedagogicznej w Rzeszowie. W uczelni tej pełnił funkcje rektora, prorektora, prodziekana, dziekana, dyrektora Instytutu Historii, kierownika Zakładu Historii Najnowszej. W 1990 został profesorem nadzwyczajnym, w 1993 Prezydent RP nadał mu tytuł profesora.

Doktor honoris causa uniwersytetów w Czerniowcach i Drohobyczu na Ukrainie. Aktywny w licznych organizacjach i stowarzyszeniach, pełnił m. in. funkcje prezesa Towarzystwa Naukowego w Rzeszowie, członka Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce, członka Zarządu Głównego Towarzystwa Wiedzy Powszechnej oraz członka Rady Naukowej Głównej Komisji Badania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu – Instytutu Pamięci Narodowej w Warszawie; w latach 80. XX wieku członek Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Rzeszowie.

Był pionierem badań nad polityką okupantów na polskich Kresach Wschodnich w okresie II wojny światowej, zajmował się także m. in. losami polskich robotników przymusowych w III Rzeszy, dziejami i współczesnością stosunków polsko-niemieckich i polsko-ukraińskich, stał na czele zespołów naukowych przygotowujących monografie podkarpackich miejscowości (w tym m. in. „Dzieje Rzeszowa”), był autorem podręczników do historii Polski od okresu międzywojennego po czasy współczesne, ostatni z nich opublikował w 2025 roku.

W latach 90. XX wieku aktywnie działał na rzecz powstania Uniwersytetu Rzeszowskiego, stając się jednym z ojców – założycieli Uczelni. W latach 2002-2008 Rektor Uniwersytetu Rzeszowskiego, w latach 2008-2012 dyrektor Instytutu Historii. Po przejściu na emeryturę nadal aktywny naukowo i blisko związany z Uniwersytetem Rzeszowskim. Zmarł w Rzeszowie 12 października 2025 roku.