KATEDRA BADAŃ SPOŁECZNYCH
Dr hab. Grzegorz Grzybek, prof. UR - kierownik
Prof. dr hab. Waldemar Furmanek
Dr hab. Andrzej Garbarz, prof. UR
Dr hab. Grzegorz Grzybek, prof. UR Dr hab. Jolanta Lenart, prof. UR
Dr hab. Piotr Nowakowski, prof. UR
Dr hab. Alicja Ungeheuer-Gołąb, prof. UR
Dr Monika Badowska-Hodyr
Dr Bernadeta Botwina
Dr Zbigniew Chodkowski
Dr Agnieszka Długosz
Dr Ewa Markowska – Gos ½ etatu
Dr Wiesław Matyskiewicz
Dr Anna Mazur
Dr Dorota Pstrąg
Dr Hubert Sommer
Dr Magdalena Urbańska
Mgr Agnieszka Wróbel-Chmiel
Katedra realizuje następujący Priorytetowy Obszar Badawczy (POB):
PEDAGOGICZNE ASPEKTY WSPÓŁCZESNYCH PRZEMIAN SPOŁECZNYCH
UZASADNIENIE:
Podstawowym wyzwaniem współczesności, przed jakim staje jednostka jest konieczność dostosowania się do dynamicznych zmian społecznych, które obejmują całokształt życia. Zadaniem pedagogiki jest nie tylko wskazanie na zasady wychowawcze pozwalające na adaptacje do tych zmian, ale kreatywne podejście do twórczego udziału jednostki w życiu społecznym. Zasadniczym celem realizacji tego priorytetu badawczego jest diagnoza i opracowanie modelu zmian i tendencji rozwojowych we współczesnych strategiach wychowawczych. Badania zmierzać będą do ukazania z jednej strony modeli wychowania społecznego z perspektywy różnych subdyscyplin pedagogicznych (pedagogiki społecznej, opiekuńczej, resocjalizacyjnej, teorii wychowania, socjologii wychowania, pracy socjalnej), z drugiej natomiast indywidualne podejście wobec wyzwań egzystencjalnych. Interdyscyplinarne ujmowanie problematyki badawczej skoncentrowane będzie na dostarczaniu jednostce, podmiotowi wychowania (samowychowania) i przedmiotowi działań wychowawczych, opiekuńczych, socjalizacyjnych i resocjalizacyjnych „instrumentów” rozwojowych, których przyswajanie odbywa się za pośrednictwem placówek edukacyjnych, wychowawczych, opiekuńczych, resocjalizacyjnych, środowiska społecznego, ze szczególnym uwzględnieniem środowiska rodzinnego i kultury. Jednakże główny obszar „przyswajania” dokonuje się poprzez spotkanie osób, którego jakość stanowi decydujący element rozwoju młodej osoby, czy też przezwyciężaniu trudności rozwojowych. Uwzględniając jakość owego spotkania należy tak modelować strategie wychowawcze, opiekuńcze, resocjalizacyjne, socjalne, by w stopniu maksymalnym wykorzystać walory tradycji, z jednej strony, z drugiej zaś dokonujące się zmiany rzeczywistości społecznej. Przyjmujemy, ze podstawowym wyzwaniem egzystencjalnym jest wypracowanie przez jednostkę własnego sposobu bycia – etosu życia – który pozwoli na systematyczny rozwój osobowościowy. W proponowanym priorytetowym obszarze badawczym podejmowane eksploracje empiryczne ukierunkowane zostaną na kilka zasadniczych aspektów, a mianowicie: analizę sytuacji wychowawczych, opiekuńczych, resocjalizacyjnych w kontekście budowania modelu zmian; diagnozy stanu instytucji wychowawczych, opiekuńczych, resocjalizacyjnych i socjalnych; diagnozy modeli i strategii stosowanych w pracy wychowawczej, opiekuńczej, resocjalizacyjnej i socjalnej; osobowościowo – rozwojowych aspektów działań podejmowanych przez pedagogów, wychowawców, terapeutów, pracowników socjalnych; diagnozy modelu zmian społecznych i konsekwencji dla pracy wychowawczej, opiekuńczej, resocjalizacyjnej i socjalnej.